{ κρητική μουσική }

: Καλογερίδης Ευστράτιος

Ο Στρατής Καλογερίδης γεννήθηκε στη Σητεία το 1883. Στις αρχές της δεκαετίας το 1910 έφυγε στο Παρίσι για να σπουδάσει Χημεία, τον κέρδισε όμως το πεντάγραμμο και, αντί να σπουδάσει στο Πανεπιστήμιο, παρακολουθούσε μουσική στο Κονσερβατουάρ των Παρισίων.
Εγκαταστάθηκε μόνιμα στο Ηράκλειο από το 1915 και ασχολήθηκε ως φωτογράφος στο προάστιο Πόρος, όπου η σημερινή στάση Καλογερίδη των αστικών λεωφορείων.
Η αγάπη του για τη μουσική, το ταλέντο του και η μουσική του παιδεία του επέτρεψαν να διευθύνει με μεγάλη επιτυχία για πολλά χρόνια τη Φιλαρμονική του Δήμου Ηρακλείου και να την ανεβάσει στο επίπεδο μεγάλης ορχήστρας.
Ασχολήθηκε με πάθος με την κρητική μουσική και ερεύνησε με ζήλο τις ρίζες της μουσικής παράδοσης ιδιαίτερα της ανατολικής Κρήτης και της πλούσιας σε μουσική κληρονομιά Σητείας κατεξοχήν. Κατέγραψε, αλλά και διασκεύασε πολλές παραδοσιακές κοντυλιές, αλλά και πηδηχτούς και άλλους σκοπούς της ανατολικής Κρήτης, συνέθεσε, καθώς φαίνεται, ο ίδιος μελωδίες βασισμένες στα παραδοσιακά μουσικά πρότυπα και ηχογράφησε ορισμένα κομμάτια σε δίσκους 78 στροφών.
Παρά την ευρωπαϊκή διασκευή που έκαμε σε πολλά παραδοσιακά κομμάτια, τα οποία κατέγραψε και στο πεντάγραμμο (σύμφωνα με τη μουσική του παιδεία), χωρίς όμως να προδώσει την αυθεντική τους μορφή, έγινε πολύ αγαπητός στους συμπατριώτες του, ακριβώς για την αγάπη του στη λαϊκή μουσική της Κρήτης και για τον αδαμάντινο χαρακτήρα του.
Χάρη στη μέριμνα της κόρης του Αλίκης οι παρτιτούρες του διασώθηκαν και συγκεντρώθηκαν από το Δήμο Ηρακλείου, για να εκδωθεί μέρος τους με φροντίδα της Βικελαίας Βιβλιοθήκης το 1985, με αφορμή τα 25 χρόνια από το θάνατό του.
Στα μέσα της δεκαετίας του 1950 προσεβλήθη από καρκίνο του προστάτη και αναγκάστηκε να μεταβεί για θεραπεία στην Αθήνα. Αντιμετώπισε μεγάλα οικονομικά προβλήματα και υποχρεώθηκε να αποχωριστεί το ένα από τα δύο βιολιά που είχε, πουλώντας το στο ευτελές ποσόν των 7.000 δραχμών. Το δεύτερο βιολί του βρίσκεται στα χέρια του φίλου του Μιχάλη Σφακιανάκη.
Ο Στρατής Καλογερίδης πέθανε τον Ιούλιο του 1960 στον Πειραιά και ετάφη στο νεκροταφείο Καλλιθέας στην Αθήνα, όπου βρίσκονται ακόμη τα οστά του.