«Η Παράδοση έχει μόνο όφελος από την τηλεοπτική προβολή»

{απόσπασμα άρθρου από το περιοδικό "Στιγμές", τεύχος 70}

Κατά την προσωπική μου εκτίμηση θεωρώ ότι δεν είναι δυνατόν σε καμία περίπτωση η τηλεόραση να βλάψει την μουσική μας παράδοση. Αντίθετα μετά βεβαιότητας θα έλεγα ότι μόνο οφέλη έχει αποκομίσει από ετούτο το τόσο δημοφιλές μέσον ενημέρωσης αφού, αντίθετα από παλιά, της παραχωρούνται πλέον οι ευκαιρίες ενός σημαντικού βήματος για να συναγωνισθεί την λαϊκή μουσική που με αυτήν τα τελευταία χρόνια κατά κόρον βομβαρδίζεται ακουστικά ο κόσμος.

Τώρα βέβαια κανείς δεν αμφισβητεί ότι μέσα στην πληθώρα των μουσικών ακουσμάτων ελλοχεύει κι ο κίνδυνος του φολκλόρ, της εμπορευματοποίησης δηλαδή. Όμως δεν γίνεται και διαφορετικά, το καλό συνοδεύει πάντα το κακό κι αντίθετα. Μέσα από όλο αυτό το συνωστισμό λοιπόν βγαίνουν σαν αφρός προς τα έξω πράγματα, είτε αυτά είναι μαντινάδες, είτε αυτά είναι λαϊκή θυμοσοφία, είτε αυτά είναι μουσική, που αν δεν υπήρχε η τηλεόραση σίγουρα δεν θα γινόταν με τίποτα όχι μόνο να γίνουν γνωστά αλλά ούτε καν να ακουστούν. Να σας φέρω ένα παράδειγμα. Θα μπορούσε ας πούμε να ακούσει κανείς την μαντινάδα του Κωστή Φραγκούλη: «Δεν μπαίνεις στον παράδεισο όσα κεριά κι ανάψεις αν με το πόνο τ΄ αλλουνού μαζί κι εσύ δεν κλάψεις» εάν δεν υπήρχε η τηλεόραση;